Van de week heb ik voor het eerst een stukje van It Takes Two op TV gezien. Best een aardig programma waarin het draait om BN-ers, die niets met zang te maken hebben, nu ook de microfoon beetpakken en een stukje gaan zingen. Zij hoeven dit niet alleen te doen, maar doen dit samen met een professionele zanger of zangeres naast zich. Alleen jammer dat Glanis Grace één van die professionele zangeressen is. Glanis zal ongetwijfeld een allervriendelijkste vrouw zijn en ze kan best een aardig moppie zingen (sowieso vele malen beter dan ik, maar daarom ben ik dan ook geen zanger geworden), maar ik zie nog steeds het nut er niet van in om steeds zo te gaan krijsen…
Sommige mensen noemen het een uithaal, ik vind het een kwestie van je stem verkrachten. Een korte zoekopdracht op Google leert dat ik (gelukkig) niet de enige ben die daar zo over denkt. Sorry Glanis…

Maar omdat steeds meer (met name beginnende) zangers en zangeressen dit lijken te doen zal het wel de mode zijn. In elke talentenjacht die op TV voorbij komt zit altijd wel minstens 1 persoon die het hardst denkt te kunnen/moeten krijsen van allemaal tenslotte. Jammer, zang kan mooi zijn.